Op weg naar een proeverij (het mag weer!) in of-all-places De Randstad lees ik het julinummer van het gewaardeerde prachttijdschrift Perswijn. Net als collega Proefschrift, dat alleen nog digitaal verschijnt, vooral gelezen door collega’s in de wijnhandel en naar mijn gevoel steeds minder door de wijnconsument, maar niettemin doorgaans de moeite waard. Tussen een lezenswaardig artikel van Lars Daniels over riesling en een eerste verslag van Ronald de Groot over Bordeaux 2020 valt mijn oog op een stukje van Magda van der Rijst over het druivenras Timorasso, dat begint met de onsterfelijke zin:
“Timorasso een Randstedelijke hype? Deze witte wijn uit Piemonte, gemaakt van de gelijknamige druif, verdient beter”
Na deze opener refereert mevrouw Van der Rijst met geen woord meer aan de Randstad of aan welk ander landsdeel dan ook en aldus wordt helaas niet duidelijk waaraan de impopulariteit van timorasso in De Rest Van Het Land te wijten mag zijn. Je zou dus kunnen concluderen dat dit gewoon een wat ongemakkelijk geplaatst zinnetje is dat de eindredacteur per ongeluk heeft laten staan. An sich niet verkeerd, omdat het misschien de dwaallichten in Apeldoorn, Steenwijk of Bolsward die deze druif niet kennen wakker kust! Want timorasso verdient zoveel beter mensen!!
Van die openingszin, lezer, stonden mijn nekharen zover overeind dat ik mijn onvolprezen barbier Moustache verzocht heb de electrische heggenschaar alvast klaar te leggen, terwijl ik de Niet-Randstad even verdedig.
Want, ondanks dat ik denk dat timorasso-icoon Walter Massa er niet van wakker ligt dat het klootjesvolk in Twente, Brabant en Groningen zijn werk zogenaamd niet waardeert, maakt deze ongelukkige opening van een verder-best-leuk artikel helaas deel uit van een breder patroon.
U wenst voorbeelden? Nee? Hier zijn ze toch! Een willekeurige greep uit de afgelopen 15 jaar:
-2007: Culinair verslaggever van de regionale krant schrijft een artikel over Tokaj. Specifiek over een huis dat bij mijn toenmalig werkgever in Groningen met trots gevoerd werd. Bij het artikel werd als verkooppunt een wijnhandelaar in Amsterdam vermeld (Misschien is dit meer het Calimero-complex van “de provincie” zelf, bedenk ik nu).
-2012: Wijnman die ik doorgaans beschouw als goede raadgever, in reactie op mijn voornemen om vanuit De Randstad terug te verhuizen naar Groningen om aldaar een wijnlokaal te beginnen: “Jongen toch, in GRONINGEN?!? Dat gaat toch niet werken! Voor je carrière moet je in De Randstad zijn” (het verheugt mij overigens te kunnen zeggen dat deze persoon inmiddels op die woorden teruggekomen is).
-2016: Wijncollega over het aanbieden van wijnen per glas van >20 euro: “dat werkt toch nooooit, dat geven ze in Groningen niet uit aan wijn!” (Tot een euro of 50 per glas schuift bij ons regelmatig over de bar).
-2013-2021: Talloze gasten in ons wijnlokaal: “Goh, wat is het hier leuk, jullie zaak zou in Amsterdam/Rotterdam/Den Haag (vul in) moeten staan, dan zouden jullie het heel druk hebben! (Volledig voorbijgaand aan het gegeven dat wij het meestal behoorlijk druk hebben. In Groningen, dus).
Het blijkt helaas altijd maar weer dat sommigen in De Randstad denken dat “het” daar gebeurt. Wat “het” is, is niet geheel duidelijk, maar hoewel mijn beperkte Randstadervaring (4 jaar Santpoort-Zuid) overwegend positief is (Kennemerduinen, de zee vlakbij, Haarlem en Amsterdam vlakbij) kan ik ook wel een paar mindere punten opnoemen: altijd overal drukte, files en lawaai, om over de licht arrogante houding en de prijzen van sommige horecacollega’s nog maar te zwijgen. “ Maar…” zal De Culinair Onderlegde Randstedeling zeggen: “Wijnbars! Toprestaurants! Nieuwe trends! Michelinsterren! Natuurwijn! Timorasso!”.
Allemaal nonsens. Wijnbars zijn (inmiddels) overal, een aantal toonaangevende ver buiten De Randstad. Restaurants? De Groene Lantaarn, De Librije, Het Nonnetje, Brut 172, Inter Scaldes… Need I say more? Over natuurwijn zal ik het op deze plek later nog wel eens hebben (dat wordt pas een schotschrift!). Nou ja, u snapt de strekking.
Maar goed, lezer. Timorasso verdient beter! Het is maar goed dat mevrouw Van der Rijst domicilie houdt in De Randstad, want haar wereldbeeld zou waarschijnlijk ruw aan reepjes gescheurd worden wanneer blijkt dat vele collega’s in de woeste leegte daarbuiten de timorasso allang op het schap of op hun wijnkaart hebben. Ik ken er minimaal vijf, van Heerenveen tot Breda, maar hoogstwaarschijnlijk zijn het er meer (insert ironie hier).
Wij nodigen haar dan ook van harte uit bij ons Wijnlokaaltje, waar wij al sinds 2014 meerdere (!) timorasso’s (of timorassi??) in de kelder hebben, teruggaand tot het oogstjaar 2011. Daarnaast staan er nog dik 1.200 wijnen op de kaart en schenken we er doorgaans een stuk of 70 per glas, van bescheiden La Mancha tot weelderige Sauternes. En soms timorasso, dus. Kom er maar eens om, in De Randstad. Let wel, Groningen is algauw twee uur met de trein vanaf Amsterdam CS. En vanaf Rotterdam zelfs drie!
De “upside” van die afstand is overigens dat ik er in de trein naar Amsterdam nog eens aan toe kom dit stukkie voor de drie lezers van ons blogje te schrijven.
Inmiddels overweeg ik wel een artikelenreeks te schrijven over de druif welschriesling, die naar verluidt waanzinnig populair is in delen van de Achterhoek. Waarom wordt daar nou nooit eens een doorwrocht stuk aan gewijd? Dat is hoog tijd!
Geïnteresseerde publicaties mogen mij natuurlijk altijd mailen.
Even een kleine disclaimer tot slot: een aantal van onze leukste gasten komt uit De Randstad. Die snappen het dus wel
